się kłania? - rzekł Słonimski. - On wymaga, żeby się zerwać i zgiąć się w półpokłonie.<br>Kilka dni później natknąłem się na Putramenta w hallu Domu Literatów i razem weszliśmy do kawiarni.<br>Zapomniał widocznie, że widział mnie w towarzystwie Słonimskiego, i starał się być koleżeńsko uprzejmy.<br>- Co tam słychać u was w Krakowie - spytał - dalej takie siedlisko oponentów? Zaproście mnie, to wytłumaczę rzeczy dla was jeszcze niepojęte.<br>W tej chwili zauważyłem Słonimskiego i skłoniłem głowę. Pan Antoni manifestacyjnie odwrócił się, udając, że nie wie, kim jestem.<br>Tak to wówczas wyglądało w stolicy. Osobiste zadry i animozje kierowały wielu poczynaniami, które odbijały się złym