CKR partii pozostałych zaborów, w szeregach których dojrzewała i dochodziła coraz żywiej do głosu opozycja lewicowa.<br>Wehler, nie uwzględniwszy kulis nabrzmiewającego konfliktu, ulega tendencyjnym materiałom i literaturze nie tylko wówczas, gdy w wystąpieniach R. Luksemburg widzi jedynie chęć szkodzenia przeciwnikowi politycznemu, który rzekomo ubiegł SDKP w zdobyciu wpływów na terenie Królestwa Polskiego. Czyni to również wtedy, gdy poważnie traktuje wnioski o kandydatów znających oba języki lub o uznanie odrębności organizacyjnej PPS zp, które powinny były sugerować członkom tej partii zacieśnianie ich praw przez kierownictwo SPD, a które delegaci polscy z reguły wycofywali po przekonaniu się o pozytywnym stosunku zjazdów socjaldemokracji niemieckiej do