Michał.<br>- No dobra, pięć. Ale była taka drobna, z burzą jasnych włosów, i zawsze w krótkich sukienkach. Więc pamiętam. Pani Marta potem zmarła na raka i jej mieszkanie...<br>Przerwał, popatrzył na Michała jakby go widział pierwszy raz.<br>- To panu ojciec pożyczał wtedy garnitur na pogrzeb?<br>Michał wstał, podszedł do okna. Księżyc wysoko świecił nad zboczem Ropy i ośnieżone kikuty połamanych przez halny drzew sprawiały niesamowite wrażenie. Było cicho, jak tylko potrafi być zimą w górach, nawet hałaśliwy zwykle potok Jarząbczy jakby zasnął pod kołdrą śniegu. Tyle lat... Schronisko stało się dla niego najtrwalszym domem, w którym miał wszystko, z jednym tylko