Samochód dojechał do barierek, powstrzymujących widzów i Castro wysiadł z auta. Łamiąc ustalenia protokołu zamiast iść w kierunku Grobu Nieznanego Żołnierza, podszedł do gapiów i zaczął się z nimi witać. Podbiegliśmy z mikrofonem. Fidel zatrzymał się, spojrzał na nas i udał, że się przestraszył. Dwaj ochroniarze przytrzymali nas natychmiast, ale Kubańczyk roześmiał się, polecił nas puścić i podał mi rękę.<br>- Buenos dias, camarade comandante! - zaryzykowałem.<br>- Habla a mi Fidel, amigo! - Castro przywitał się z Markiem i zapytał, czego się chcieliśmy dowiedzieć o nim i o wielkiej rewolucji kubańskiej. Marek powiedział, że reprezentujemy studenckie pismo z Warszawy i prosimy go o komentarz