Zajezierza, Kobylarnie, Królewszczyzny, Kobyłki. Całe przysiółki i części wsi przestawały istnieć. Nawet Żupawka zginęła. Zostały tylko fragmenty koryta. Dwieście kilkanaście numerów topniało z roku na rok, z 1200 mieszkańców wciąż kogoś ubywało. Umieranie trwało 20 lat. Ostatni jeziórczanin - nie ma absolutnej pewności, czy był to Jan Szewc, czy może Władysław Kupka - wyjechał stąd w 1995 r.<br>&lt;tit1&gt;Z deszczu pod rynnę&lt;/&gt;<br>Ludzie rozpierzchli się po całej Polsce. Są nawet na Pomorzu, ale najwięcej - w Tarnobrzegu i okolicznych wsiach: w Zakrzowie, Wielowsi, Sielcu, Grębowie. Kilka rodzin - Stefańscy, Korczakowie, Wilkowie, Janeczkowie, Dumowie (Dumów było w Jeziórku mnóstwo: niemal każdy miał przydomek, bo inaczej nikt