do stu kilometrów. Około czternastej dojechali<br>do wsi przy granicy słowacko-węgierskiej. Lach i Krzeptowski<br>udzielali uciekinierom jeszcze ostatnich wskazówek,<br>gdzie i jak mają przekraczać granicę. Nastąpiły uściski i<br>ucałowania, ostatnie życzenia: "Pomyślności i do zobaczenia po<br>wojnie". Czwórka oficerów skierowała się drogą przez las<br>w stronę granicy.<br> Krzeptowski z Lachem stali jeszcze może przez dziesięć<br>minut, patrzyli w stronę lasu. Potem wsiedli do wysłużonej<br>tatry i po dwóch godzinach byli we wsi Szczyrba. Stąd Józef<br>Krzeptowski już pieszo powędrował znanymi mi ścieżkami<br>w stronę Tatr i domu.<br><br><br> Bohater naszej opowieści od października 1939 roku do<br>stycznia 1940 przerzucił z kraju