nie jest właściwe tylko współczesnej nam epoce geologicznej. Rozwój czap lodowych na biegunach i związane z tym obniżenie podstawy erozji na kontynentach zdarzało się i w dawnych epokach. Bezpośrednich tego dowodów dostarczają polodowcowe osady (skamieniałe gliny zwałowe, czyli tillity) zachowane na starych kontynentach. Znamy je zwłaszcza z ordowiku i permu. Lądolód może się zapewne rozwijać i poza kontynentami, nie pozostawiając wówczas łatwych do odcyfrowania kopalnych śladów. Pośrednim dowodem występowania epok lodowych mogą być globalne regresje morskie, czyli zmniejszanie się zasięgu mórz szelfowych, choć ich przyczyny nie zawsze są jasne.<br>Mapy i przewyższone przekroje ukazują stromo opadający w głąb oceanu stok kontynentalny