są już potrzebne, za którymś zakrętem drogi możemy wybrać Milczenie mistyki, przez które prześwieca Transcendencja. Stąd też wielkie kłopoty z literaturą religijną, "katolicką" aczkolwiek i Bóg, i spory z Nim mogą stanowić przedmiot literackiego słowa. Ale będzie ono jakościowo inne, unurzane w glinie i ziemi świata ludzkiego, nie przeobrażonego jeszcze Łaską. W chwili gdy pojawia się transcendentna Łaska poezja obumiera jak stary człowiek, któremu objawił się Pan. Słowa, którymi wypłakiwał swoje udręki nie są mu już potrzebne. Poezja bowiem - w przeciwieństwie do modlitwy - ma innego adresata. Nie jest nim Pan Zastępów (cóż za bezrozumna pycha pisać do Niego soneciki!), ale drugi