uproszczenie procedury zakładania nowych podmiotów gospodarczych. Na pozytywne odnotowanie zasługują też niektóre "ścieżki" prywatyzacji bezpośredniej, obejmującej mniejsze przedsiębiorstwa państwowe. Wielość ścieżek prywatyzacji bezpośredniej uczyniło ją elastyczną, możliwą do stosowania w każdej konkretnej sytuacji.&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Problem3&lt;/&gt;<br><br>&lt;who1&gt;Jakie są największe porażki? Czy było ich wiele? Czy zawiodły procedury prawne, ludzie, czy instytucje?<br>Krzysztof Lis&lt;/&gt;<br><br>&lt;who2&gt;Największą porażką początkowej fazy prywatyzacji była nasza nieumiejętność włączenia przedsiębiorstw do budowania zaplecza społecznego i politycznego procesu prywatyzacji. Drugą porażką była nieumiejętna i kosztowna polemika z różnymi podejściami nieprofesjonalnymi (ESOP, podejście samorządowe, masowa prywatyzacja voucherowa).<br>Kolejnym niepowodzeniem było praktyczne zawężenie procesu prywatyzacji do przedsiębiorstw. Bardzo szybko przestaliśmy zajmować się w