które biskup wydał swojej kurii, przedstawione było w sposób opaczny. W sformułowaniu Campillego wyglądało to tak, jak gdyby mój ojciec tylko domyślał się nieżyczliwości biskupa. Ani słowa o zakazie. Zamiast ścisłej informacji o tym, skarga: "odczuwam, że jego ekscelencja niechętnym okiem śledzi moje prace". Miejsce to obudziło we mnie obawy. List o nic nie prosił, niczego nie sugerował. W tym jednym, krótkim zdaniu wyrażał ubolewanie. Gdybym był monsignorem Rigaud, po przeczytaniu takiego listu wzruszyłbym ramionami. Cóż on mógł poradzić mojemu ojcu na niechęć biskupa? Oddać sprawę w ręce czasu, ufając, że się powoli wszystko ułoży. I tyle.<br>- Skończyłeś? - Tak jest.<br>- No