w II i III w. Sprawą najbardziej zasadniczą, którą musieli rozwiązać intelektualiści chrześcijańscy II i III w., było określenie stosunku chrześcijaństwa do hellenizmu. Wychodząc z nauki <name type="person">Filona</> o Logosie, wypracowali teologię, w której Logos zajmuje miejsce centralne. Według tej teologii, widocznej już bardzo wyraźnie u św. Justyna i św. Ireneusza, Logos objawił się już w Starym Testamencie, inspirował również mędrców greckich, takich jak Heraklit, Sokrates. Objawienie to miało jednak częściowy tylko charakter. Dopiero w akcie wcielenia (w Chrystusie) dokonało się objawienie Logosu w całej pełni. Punkt istotny stanowiła tu okoliczność, że chrześcijanie wykorzystując hellenistyczne wzorce myślowe, odnosili je jednak do faktu