górniczych), mających dostarczać opału drzewnego i pańszczyźnianej robocizny. Istniała wtedy przejściowo światowa koniunktura na cynk; zaczęto więc rozbudowywać, bliżej granicy śląskiej, kopalnie galmanu, jak i kopalnie węgla, niezbędnego do wytopu cynku. W ten sposób zaczął się rozwój nowego Zagłębia - Dąbrowskiego.<br>W 1824 r. górnictwo rządowe przeszło w zawiadywanie ministra skarbu, Lubeckiego, który zapoczątkował długofalowy cykl inwestycyjny. Obejmował on budowę znacznego kombinatu kopalń rudy żelaznej, wielkich pieców, kuźnic, walcowni i warsztatów mechanicznych, rozciągniętych wzdłuż rzeki Kamiennej (Suchedniów, Rejów, Starachowice, Nietulisko) oraz drugiego zespołu wielkich pieców pod Będzinem.<br>Przez 10 lat skarb państwa włożył w te przedsięwzięcia ok. 20 mln złp., ale budowa