czołowych wtedy ekonomistów rolnych, jak prof. Ivsic i inni. Dzięki uprzejmości gospodarzy podczas tego pobytu zostałem przyłączony do grupy naukowców, którzy badali stosunki agrarne, społeczne i zdrowotne. W skład jej wchodzili również lekarze, którzy udzielali bezpośrednio pomocy miejscowej ludności. Dotarliśmy aż do Pecu na granicy albańskiej. Następnie prowadziłem studia w Lublanie, by poznać dorobek naukowy z zakresu polityki i historii agrarnej Słowenii (jako nauki i przejawu życia narodu). Wprawdzie nie opanowałem należycie języka słoweńskiego, ale podobieństwo do mowy serbskiej pozwalało mi dość swobodnie poruszać się na tym terenie. Zresztą korzystałem z pomocy i uprzejmości profesora Andrzeja Gosara. W rezultacie powstał mój