1939 r. Jeśli wziąć pod uwagę tak nieprzyzwoite ustawienie - autorstwa aranżera wystawy, Ryszarda Kai - zażenowanie pana Adama było usprawiedliwione. <br>&lt;tit1&gt;Pokój dziecinny&lt;/&gt; <br>Tłumek szkrabów, wyzwolonych dam i wysportowanych dżentelmenów w kompletnym dezabilu zdawał się zaistniałą sytuację zupełnie ignorować.<br>Na ścianie pierwszej sali zaskoczył go olbrzymich rozmiarów portret "&lt;name type="tit"&gt;Damy z wózkiem&lt;/&gt;" pędzla Ludomira Slendzińskiego. Przedstawia żonę artysty w modnym stroju z córeczką Julittą. Ten obraz przywołuje historię przedwojennej miłości artysty i jego muzy. Dalej pokój dziecinny. Czego tu nie ma: drewniane i blaszane zabawki, kołyska, niania z pierwszym elektroluksem i ubranka porozrzucane w nieładzie. <br>Na wspomnienie obrazów beztroskiego dzieciństwa łza wzruszenia pojawiła się