Marchlewskiego (1869-1946), Kazimierza Funka (1884-1967), Atanazego Boryńca (1901-1963) i Marii Skłodowskiej-Curie (1867-1934). Z pewnością można by do tego wykazu dopisać wiele nazwisk, dobrze jednak, że chociaż te zostały uwzględnione. Nie wszyscy ze wspomnianych przez autora chemików zasługują jednak na równomierne potraktowanie. Na przykład dorobek I. Łukasiewicza i J. Zeha nie upoważnia do poświęcenia im aż 7 stron druku, w sytuacji, gdy najwybitniejszemu polskiemu fizyko-chemikowi pierwszej połowy XX wieku W. Świętosławskiemu autor poświęcił zaledwie 4 strony. Tradycyjnie obszernie ukazane zostały osiągnięcia M. Skłodowskiej-Curie - co zrozumiałe, ponieważ stanowią one nader spektakularny przykład konstruktywnego wykładu polskich uczonych