Pan Maciejko dużo może, on komendantem zostanie. Polek nie ruszył się z miejsca. Patrzył chmurnie w podłogę.<br>- Jestem człowiek państwowy. Każą, idę, nie każą, stoję. A taki rower kosztuje w sklepie sto pięćdziesiąt złotych.<br>- Ile? Sto pięćdziesiąt? Boże ty wszechmogący, toż to majątek! Jałówkę za te pieniądze można kupić! Pan Maciejko, niezadowolony z przeciągającej się rozmowy, jął zapinać guziki mundurowego frencza. Chrząknął bardzo oficjalnie i rzekł:<br>- Co to ja chciałem powiedzieć? Babka ocknęła się, zrozumiała w lot intencje posterunkowego.<br>- Może kieliszeczek smorodinówki? Sama nastawiałam.<br>- Na służbie jestem, ale jeden nie zaszkodzi. Pani Linsrumowa nalała ulubioną dawkę, określaną zwykle "po gradusy".<br>- Powiem