roszczenia miały raczej wątpliwy charakter. W Maine układ ten był przedmiotem krytyki. Uważano, że arbitraż króla holenderskiego był korzystniejszy, dawał bowiem Stanom Zjednoczonym 7908 mil&lt;hi rend="upper"&gt;2&lt;/&gt;, czyli o 893 mile&lt;hi rend="upper"&gt;2&lt;/&gt; więcej aniżeli układ Webstera-Ashburtona.<br>Artykuł III układu przewidywał prawo żeglugi dla obu państw na rzece St John. Produkty ze stanu Maine, wymienione w układzie, miały być traktowane jako produkty prowincji kanadyjskiej Nowy Brunszwik, nawet jeśli docierały do portów w Wielkiej Brytanii. Kolejny artykuł zobowiązywał obie strony do wzajemnego uznania własności ziemskiej nadanej w okresie wcześniejszym niż 5 lat.<br>Porozumienie graniczne było najtrudniejszym sporem w rokowaniach angielsko-amerykańskich. Od 27 lipca do