zdziwieniem. <br>- Cóż to pan po nocy się włóczy?<br>- A czemu to panna Mania spać nie idzie? <br>- Chyba już pójdę - odparła z rezygnacją.<br>Dyzma obrzucił ją uważnym spojrzeniem. Wydała mu się ładniejsza niż zwykle. Wątła była, to prawda, ale zgrabna.<br>"Cóż ona może mieć - pomyślał - najwyżej siedemnaście lat".<br>- Czemuż to panna Mania taka smutna? - zapytał.<br>Wzruszyła ramionami.<br>- Jakby pan tak trzy noce z rzędu warował, jak pies, na ulicy i grosza nie widział, to też by pan z radości nie skakał.<br>Dyzmie zrobiło się przykro. Sięgnął do kieszeni i wyjął zwitek dziesięciozłotówek.<br>- Ja pannie Mani pożyczę. Czy dwadzieścia wystarczy? Dziewczyna ze zdziwieniem