postaci, a raz wydają się odpryskiem świadomości podmiotu autorskiego Absolutna amnezja jest w istocie powieścią autotematyczną, a w dzisiejszej terminologii - postmodernistyczną.<br> Fabuła Absolutnej amnezji to (w skrócie) dzieje jednego rękopisu, wielokrotnie niszczonego i wyrzucanego, który się odnajduje tajemniczym sposobem. Wszystkie bohaterki powieści piszą pamiętniki. I być może wszystkie postaci: dwunastoletnia Marianna, pisząca pamiętnik (czy może powieść o sobie samej?), polonistka Lisiak, autorka powieści, i jej koleżanka ze studium romantycznego, zwana Prządką, to ta sama osoba pisząca. Pisze wielką, wielostylową księgę o swoich rozmaitych wcieleniach psychologicznych i mitycznych. Nawiasem mówiąc, jest to również powieść z kluczem, gdyż seminarium romantyczne, na które uczęszcza