nie tylko ilościowo, lecz także jakościowo różne od przeżyć człowieka dorosłego, trzeba więc mieć dużo wyobraźni, by móc się w nie wczuć.<br>Koncepcja narcyzmu wczesnodziecięcego wymaga z pewnością pewnej oceny krytycznej. We wczesnym okresie rozwoju, jak zresztą twierdzą sami psychoanalitycy, nie wytwarza się jeszcze granica między "ja" a światem otaczającym. Metabolizm informacyjny, a szczególnie zdolność działania i rejestrowania efektów własnej działalności, nie jest jeszcze wtedy wystarczająco rozwinięty. Nie można więc mówić w tym okresie życia o skierowaniu libido (postawy "do") na zewnątrz czy do wewnątrz, gdyż wszystko jest całością. Dziecko jest dla siebie kosmosem. Dla obserwatora jednak jego reakcje uczuciowe, choć