Więc, jak Wergiliusz niegdyś Danta,<br> Tak ty, Adamie, prowadź mnie.<br><br>Przez piekło dni dzisiejszych prowadź,<br> Bo nie potrafię wytrwać sam,<br>I pomóż oku odcyfrować<br> Wiersz, co z piekielnych patrzy bram.<br>Czy przeczytałeś? Napis kłamie!<br> Ty mojej pieśni lepiej wierz,<br>I wódki nalej nam, Adamie -<br> Wszak Dante lubił wypić też.<br><br><br>2<br><br>Mijają dni i dni za dniami,<br> Śniedzieje nasz sierocy wikt,<br>Nie tęskni przecież nikt za nami<br> I nie przyjeżdża do nas nikt.<br>Tak wielu mieliśmy przyjaciół<br> Przy pełnym żłobie. Ale dziś,<br>Od kiedy los się na nas zaciął,<br> Przyjaciół próżno szukałbyś.<br><br>Właściwie cóż nam pozostało,<br> Gdy wojna trwa już trzeci rok