czyli Ostatnie jej rady dla córki…. W ciągu pierwszych dwu lat książka miała trzy wydania, w następnym półwieczu doczekała się dziesięciu wznowień. Była tłumaczona na język czeski, francuski i rosyjski. Otrzymała doskonałe recenzje, autorkę wymieniano obok Marii Wirtemberskiej i Izabeli Czartoryskiej. Rangę Pamiątki porównywano ze znaczeniem Śpiewów historycznych Niemcewicza. Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego zalecało utwór do bibliotek przy pensjach i szkołach żeńskich. Na genezę Pamiątki wpłynęły niewątpliwie tradycje rodzime (A. K. Czartoryski, Jan Śniadecki, J. Wybicki), ale główną inspiracją było dzieło niemieckiego pisarza Jakuba Glatza pt. Rozaliens Vermächtnis an ihre Tochter Amanda. Tańska dokonała w stosunku do pierwowzoru modyfikacji kompozycyjnych, zrezygnowała z moralistyki