naszym zdaniem pozbawiona jakiejkolwiek integracji wewnętrznej, jeśli charakteryzuje ją jednolitość wyrazowa i płynność przebiegu. Jest to wprawdzie rzadkie rozwiązanie stosowane jednak przez polskich kompozytorów; świadczy o tym Msza ku czci Św. Wincentego a Paulo (1959) Marczewskiego.<br>Koncepcję formy łańcuchowej, z reguły integrowanej wewnętrznie, realizowało wielu twórców, m.in. Chlondowski w <name type="tit">Missa brevis et facilis</> (1910), <name type="tit">Missa Dominicalis I</> (1936), <name type="tit">Missa Dominicalis II</> (1948), <name type="tit">Missa Puerorum</> (1948), Karczyński w <name type="tit">Missa in honorem BMV Reginae Coelorum</> (1912), Poradowski w <name type="tit">Missa prima</> (1940), <name type="tit">Gniot w Missa brevis</> (1948), Łuciuk w Mszy łacińskiej ku czci Św. Wincentego a Paulo (1959), Paciorkiewicz w <name type="tit">Missa brevis</> (1973) oraz