i pałacowy nagrobek po śmierci. Kamienny, oczywiście. Albowiem aberracyjną i absurdalną ambicją ludzką jest świat żywych wartości przemieniać we wzniosłą, kamienną martwotę. Tak czterysta lat później swoją wizję nieludzkiego świata tworzonego przez hitleryzm Tadeusz Borowski również nazwie kamiennym światem. I przypomni, że dewizą jego było Gott mit uns. Kamienny Komandor Molierowski twierdzi, że "nie potrzebuje światła, kogo Bóg prowadzi". Lecz podobnie groteskę rozumieli Pirandello, Witkacy i cała Europa lat dwudziestych XX wieku: jako łączenie przeciwieństw aż do śmieszności, łączenie powagi i karykatury aż do rozpaczy, łączenie prawdy i fikcji aż do zgonu, łączenie rzeczywistości i wyobrażeń aż do dziwactwa. Właśnie taki