również rys prowokacji śmierci przez Jezusa, dopatrzył się w Jezusie czegoś w rodzaju "tęsknicy za śmiercią". Pisał: <q>"On poznał zaledwie łzy i posępność Hebrajczyka, tudzież nienawiść dobrych i sprawiedliwych - ów Hebrajczyk Jezus; i oto opadła Go tęsknica za śmiercią. Gdybyż On na pustyni pozostał z dala od dobrych i sprawiedliwych. Może by wówczas nauczył się żyć i ziemię kochać - i dar śmiechu poznałby aż nadto"</>. Nietzsche nie dostrzega dwóch fundamentalnych faktów: że śmierć Jezusa miała być w myśl Jego przekonań rozwiązaniem problemu śmierci i że innym charakterystycznym rysem postawy Jezusa było traktowanie życia jako wartości podstawowej. Zauważmy bowiem, że nieustannie mówi On