w miodzie zanurzone - senne,<br>Od głowy - złote; cieniste od ud;<br>Stoją Cecylie przejrzyste jak chłód,<br>Tylko w gałązki drobnych płuc znamienne.<br><br>Dziewiąte wespół - jak świece w nowennę,<br>Z lękiem czy w ciszy patrzą na mój głód?<br>Lecz choćbym uciekł, to będę je wiódł<br>W me wszystkie zamki - &lt;orig&gt;pośnieżne&lt;/&gt; i ciemne.<br><br>Na cóż Dziewiąte? Bo jedna dla czoła,<br>Dwie dla mych źrenic - trzy oddane ustom,<br>Dwie znów pijące w mych dłoni wądołach...<br><br>Tylko Dziewiąta trzepoce dokoła,<br>Szuka dokoła - a dokoła pusto,<br>Więc chociaż krzyczy, nikogo nie woła -<br><br><br>III<br><br>&lt;tit&gt;CHLOE(Z Horacego)&lt;/&gt;<br><br>Przemykasz, Chloe, a jaszczurka skosem;<br>Już ostrzy ząbki, kostnieje jej ogon!<br>Upadłaś