taka impreza kosztuje. Niech ją pani dobrze &lt;orig&gt;obsprawi&lt;/&gt;. Potem będzie płacił miesięcznie. Życzę jej szczęścia.<br>- Trochę za późno - odrzekłam.<br>- To nie było do wygrania - powiedziała. - Bardzo rzadko decydują reguły gry. Zawsze ich brak - schowała pokwitowanie. Uśmiechnęła się. - To dla niego - powiedziała. - Niech wie, ile za niego zapłaciłam. Za ile wykupiłam. Na ten raz, bo to się za nim powlecze przez całe życie.<br>- Za panią się powlecze - odrzekłam. - Za nim się nie pociągnie nawet jego własny smród. I pani należałoby życzyć szczęścia.<br>- Wystarczy mi przewaga - odrzekła.<br>Skłoniła głowę. Nie patrzyłam na odchodzącą. Ruszyłam w stronę mego wraku. Do głowy by mi nie przyszło zapłacić