pracy pisarza jako "obowiązku zapisywania, utrwalania w słowie wszystkiego, co ma dla niego wartość prawdy", drugie to dążenie do "zapisywania sytuacji". Jak wiadomo, pierwszy numer był rzeczywiście numerem pierwszym - ukazało się ich w sumie 21, z czego cztery to numery specjalne: trzy tomy prozy Tadeusza Konwickiego oraz jeden Juliana Stryjkowskiego. Nadto firmowana jako publikacja "Zapisu", nakładem Nowej ukazała się w trzech tomach Miazga Jerzego Andrzejewskiego. Z almanachu tekstów zdjętych przez cenzurę kwartalnik przekształcił się w samodzielne pismo, do którego nadsyłano utwory bez względu na to czy miały szanse oficjalnej publikacji, czy takich szans były pozbawione.<br> W "Zapisie" nie istniała formalnie funkcja