tylko odosobnione, wyjątkowe na przestrzeni stulecia zdarzenie?&lt;/&gt;<br><br>W CIAGU dramatycznych strajkowych dni na przełomie kwietnia i maja 1980 r. w tym spokojnym, pracowitym kącie Europy urodziło się nowe zjawisko: strajk paradoksalny. Taki, którego nikt nie chce, ale którego konieczność wszyscy czują i podporządkowują się zbiorowemu &lt;orig&gt;niepracowaniu&lt;/&gt; w imię zbiorowej lojalności. Nadto, którego prawdziwe cele są znacznie głębsze niż te, o których głośno się mówi (kwestia wzrostu lub zamrożenia płac). Autentycznym powodem tego gigantycznego bałaganu w jednym z najbogatszych i najlepiej zorganizowanych państw świata obrona socjaldemokratycznej wizji państwa dobrobytu, nawet za cenę puszczenia go przejściowo z torbami. Coś takiego mogło się zdarzyć