do dziś Schumannowskiemi, których warstwa światłoczuła zawierała bardzo niewielkie ilości żelatyny. Trudniej było wyeliminować szkodliwy wpływ powietrza. Siła absorbcji powietrza jest taka, że promieniowanie o długości fali 1750 <hi>A</> znika całkowicie po przejściu warstwy atmosfery grubości 1 cm., gdy 1940 <hi>A</> przechodzi jeszcze swobodnie przez warstwę powietrza grubości 14 metrów. Należało się zdecydować na skonstruowanie spektrografu próżniowego. Różnił się on od spektrografu zwykłego tem tylko, że pryzmaty, soczewki, klisza fotograficzna były umieszczone w pudle metalowem, z którego wypompowywano powietrze. Przyrząd był pod względem mechanicznym świetnie opracowany: wszelkich ruchów regulacyjnych. a było ich osiem, dokonywano <hi>zzewnątrz</>, nie psując próżni uprzednio wytworzonej. Talent konstrukcyjny