ciągu dobijałem <br>się do drzwi - nikt mi nie odpowiadał.<br><br>Postanowiłem więc sam pójść do kuchni i przyrządzić <br>kolację dla obu chłopców i dla Filipa. Znalazłem <br>w spiżarni dzbanek z mlekiem, pieczywo, masło, trochę <br>sera, kurę na zimno. Ustawiłem to wszystko na tacy i sięgnąłem <br>do kredensu po talerze i szklanki. Naraz w jednej ze szklanek <br>dostrzegłem coś szarego. W przekonaniu, że to mysz, <br>nakryłem szklankę dłonią i zbliżyłem się <br>do światła. To, co zobaczyłem, napełniło <br>mnie przerażeniem. W szklance siedział pan Kleks. Maleńki <br>pan Kleks. Wyraźnie rozpoznałem jego głowę, jego dziwaczny <br>strój, nawet piegi na jego nosie. Siedział na dnie szklanki