i Jolę. Przypuszczał, że znajdzie ich w lewym skrzydle przy magnetofonie. Jeszcze raz spojrzał na basztę, skąd dochodziły przyciszone odgłosy rozmowy. Pokrzepiony myślą, że mu się tak łatwo upiekło, ruszył w stronę lewego skrzydła.<br>Kiedy zbliżał się do małego dziedzińca, wśród ruin ujrzał błysk latarki. Przezornie ukrył się w zaroślach. Naraz z radością usłyszał głos Paragona. Inspektor Tkaczyk mówił do kogoś płaczliwym głosem:<br> - Jak ciocię Franię kocham, ja sam pójdę go szukać. To mój najlepszy kolega. Ja go tam nie zostawię...<br>Perełka z radosnym okrzykiem wyskoczył z zarośli. - Paragon! Ja tu jestem! To ja, Perełka.<br>Wnet otoczyła go zwarta ciżba ;;studentów