Znamienne pod tym względem są paragrafy 7 i 9, stanowiące, że ministrowie mogą być sądzeni jedynie przez króla w radzie lub przez wyłoniony przez stany specjalny trybunał bez udziału króla. W ten oto sposób arystokraci zabezpieczyli się przed możliwością powrotu "ludzi, którzy rządzili za czasów króla Karola" (Gabriel Gustafsson Oxenstierna).<br>Narzędziem w rękach ministrów i kolegiów byli poddani ścisłej dyscyplinie urzędnicy lokalni. Nominowani na trzyletnie kadencje wojewodowie (landshävdingar) mieli, zgodnie z instrukcją z 1635 r., raz w roku przybywać do Sztokholmu i składać sprawozdanie ze swej działalności. W terenie zaś mieli być oczami i uszami ministrów, nadzorując wszystkie dziedziny życia, donosząc