dlatego jego zeznania nie mogły wywrzeć spodziewanego efektu. Nie o niego jednak głównie chodziło. Cały ciężar oskarżenia spadał na <name type="person">Torglera</> i <name type="person">Dymitrowa</>; pierwszy z nich miał uosabiać Komunistyczną Partię Niemiec, drugi - Komintern. <name type="person">Torgler</> nie potrafił przeciwstawić się skutecznie nagonce prokuratora i sądu, chociaż daleki był od przyznania się do winy. Nawiasem mówiąc, nie była to nigdy czołowa osobistość w kierownictwie partii i Hitler omylił się, wybierając go na ofiarę. Natomiast Dymitrow nie tylko potrafił wspaniale się bronić, krzyżując plany oskarżycieli, sądu i aparatu propagandowego, ale sam przeszedł do oskarżenia prowokatorów, a z nimi całego hitlerowskiego systemu. W czasie konfrontacji z <name type="person">Göringiem</>, występującym