odprawić kochliwego inżyniera, a on nagle obrócił wszystko w żart. Stwierdził nawet, że to zesłanie do Konczaninów było karą zbyt surową, w końcu nic dziwnego, że się biedak poznał na Ewelinie. Jego pech, że Tadeusz był pierwszy. <br>- Ale jak ja mam się wobec niego zachowywać? <br>- Naturalnie. <br>- Dobrze ci mówić - burknęła. <br>Nazajutrz pojechała do cegielni rowerem, zwykle jeździła z panem Jarkiem jego motocyklem na tylnym siodełku. Wkrótce potem zjawił się inżynier, pierwsze zdania, jakie zamienili, brzmiały dość sztucznie, ale potem wciągnął ich wir pracy, było tyle różnych problemów, ludzie przychodzili z pytaniami. Pod koniec dnia byli po dawnemu jak dwa konie w