radzistów czuwało w holu, i to nie każdego dnia. Wojsko zabrało się stąd. Odprowadziłam Jurę na lotnisko, nawet ucałowaliśmy się na pożegnanie. Wsiadł do maszyny, wychylił się, pomachał ręką. Podobno wkrótce potem zginął, zestrzelono go w drodze na Berlin. Nie wrócił do żony, niewiele pomogła mu ogolona na zero głowa. Nic by się nie stało, gdyby nie dochował jej wierności. Czy nic? "Malenkij" straciłby chyba w moich oczach i w mej pamięci ów specyficzny urok, cień romantyzmu. Kiedy dowiedziałam się o jego śmierci? No tak, otrzymałam wszakże ten jedyny list od Surmówny. Studiowała, zdobyła jakoś mój adres. Nie odpisałam jej. Wtedy właśnie