niejasno, że dzikie pragnienie zemsty, niedostatecznie podsycane, mogłoby stracić na intensywności. Szalejącej w nim burzy musiał jednak dać jakieś ujście, szarpiące nim namiętności musiały się wyładować w jakichś wielkich czynach, chwycił się więc jedynego, co mu było na razie dostępne. Rzucił się na rysunki robocze jak wygłodniały sęp na padlinę!<br>Niebotycznie zdumiony i zaskoczony Janusz zdejmował z jego stołu kolejne arkusze kalki i sprawdzał je skrupulatnie, podejrzewając Lesia o jakieś tajemnicze szachrajstwo. Szachrajstwa jednakże najwyraźniej w świecie nie było, dawały się natomiast dostrzec pewne drobne niedokładności. Miotany szałem na miarę kosmiczną autor nie zniżał się do zwracania uwagi na głupie drobiazgi