była krajem o wybitnej przewadze ludności wiejskiej. W 1938 r. na około 35,0 mln ludności około 24,5 mln zamieszkiwało obszary wiejskie. Ludność ta w zdecydowanej większości utrzymywała się z zacofanego rolnictwa. Znany powszechnie był fakt tzw. "utajonego bezrobocia" wsi polskiej, szacowanego w latach trzydziestych na kilka milionów osób. Niedorozwinięte miasta nie były w stanie wchłonąć potencjalnych i faktycznych nadwyżek ludności rolniczej. W okresie powojennym, tzn. od 1945 r. nastąpiły zasadnicze zmiany w naszym kraju, zarówno w rozmieszczeniu ludności w podziale na miasto i wieś, jak też w możliwościach zatrudnienia w zawodach pozarolniczych. Dzięki uprzemysłowieniu Polski Ludowej powstały ekonomiczne podstawy