zlikwidowaniu plagi korsarstwa. Nawiązał więc z nimi przyjazne stosunki. Za pozwolenie korzystania z kilku niewielkich przystani przy brzegach sycylijskich pobierał od korsarzy wysoki haracz, który zaokrąglał niemało i tak pokaźny dochód płynący z zarządzania bogatą prowincją. Teraz postanowił pójść na dalsze ustępstwa za cenę złamania przez korsarzy umowy ze Spartakusem. Niemałą przysługę oddał mu przy tym Milon, admirał korsarzy sycylijskich. Dowództwo korsarzy zgodziło się na zdradę. Było to jawne pogwałcenie i złamanie praw rządzących w państwie Cylicjan, jak tytułowali się korsarze. Burzliwa narada, która zakończyła się uchwałą zdrady, omal nie doprowadziła do rozbicia solidarnego społeczeństwa korsarzy.<br>Dowódca korsarzy kreteńskich, Pyrganion, znany