się już po śmierci starego Cenci. I to po upływie dłuższego czasu od zabójstwa: Guido wielekroć widywał się z Beatrix już po śmierci jej ojca, zauważył zmiany zachodzące w jej usposobieniu. Drugi z fragmentów (oznaczony: akt V, sc. 2) - dzieje się w więzieniu, przed egzekucją (wątki podobne jak u Shelleya). Niepewne jest usytuowanie fragmentu pierwszego; Kleiner sądzi, że to jedna ze scen początkowych. Jeśli tak, to Słowacki postąpił nader oryginalnie: pozbawił dramat momentów najbardziej ekscytujących, kazirodczej miłości, narastania nienawiści i aktu ojcobójstwa. Wszystko dokonałoby się wcześniej, chyba za sprawą podobnych obaw przed teatralną cenzurą, jaka kierowała piórami autorów francuskich. Jaka zatem