handlowych, matka wypytywała o Jurczenkę, o Zenaidę Mojsiejewnę i chętnie wspominała wielkołuckie czasy.<br><br>Opowiadałem nieraz Wani Mandrowskiemu o Polinie, ale Wania nie podzielał mego zachwytu.<br><br>- Gdzie jej do Nataszy - mówił przymykając oko pokryte bielmem. - Ty się na tym nie znasz! Po pierwsze, Polina jest stara, a po drugie - to wariatka.<br><br>- Nieprawda! - wołałem urażony. - A twoja Natasza i tak nie wyjdzie za ciebie za mąż. Figa z makiem! Ona gwiżdże na ciebie, bo nie masz pieniędzy!<br><br>Któregoś dnia na wiosnę Polina zjawiła się u nas i zanim jeszcze zdążyła wejść do pokoju, zaczęła mówić szybko, jak gdyby kończyła urwane przed chwilą zdanie