jednak grubym głosem:<br>- Będę pamiętał. Nagle, w ułamku sekundy, Wisia wróciła do powszedniości. Spojrzała na swój pierścionek z niebieskim oczkiem, poprawiła skarpetkę i spytała naturalnym głosem:<br>- Widziałeś wczoraj jego?<br>- Kogo?<br>- No tego pod Puszkarnią, wiesz?<br>- Aha, wiem. Widziałem.<br>- Kto to był?<br>- Nie wiem.<br>- Mówią, że on tu kiedyś mieszkał.<br>- Bajki. Nieprawda.<br>- Dlaczego?<br>- Bo ja o nim wszystko wiem.<br>- Skąd wiesz?<br>- Nie mogę ci tego powiedzieć.<br>- Bardzo jesteś tajemniczy. Polek miał wielką ochotę przedstawić jej wszystkie szczegóły, lecz pohamował jednak swoją skwapliwość. Szli chwilę w milczeniu. Las rozstąpił się nagle przed jasnym prostokątem zakwitającego żyta, który stromo spadał ku błyszczącym niciom kolei