się<br>nieomal siłą woli po poręczy schodów poskręcanymi przez artretyzm<br>rękami, sapiąc przy tym, łomocząc stopami, aż w całym kościele dudniło.<br>Nie dał się jednak namówić księdzu choćby na krótki wyjazd gdzieś na<br>odpoczynek, a tym bardziej nie chciał słyszeć, że może byłaby już pora,<br>aby ktoś młodszy go zastąpił. Nieraz wystarczyło, że ksiądz się<br>najbardziej niewinnie użalił nad Janem, i bez żadnego utajonego<br>zamiaru, czy zaproponował, że odprawi może dzisiaj cichą mszę, to nie<br>musiałby się Jan wdrapywać na chór, a od razu rozsierdzał tym Jana:<br> - Co, skrzeczy księdzu moje granie? Ale Panu Bogu nie skrzeczy. A tu<br>Bóg rządzi