powoli mrok. Chwila milczenia<br> TADZIO<br> nie przestając majstrować<br>Mamo, ja zapomniałem, czemu On jest mój tatuś.<br> LADY<br>To nic nie szkodzi, że zapomniałeś czemu. Nie o wszystkim można wiedzieć, czemu jest takie, a nie inne. Można się pytać tak dalej, bez końca, i nigdy nie znaleźć odpowiedzi.<br> TADZIO<br>Ja wiem - Nieskończoność. Ja tego nigdy nie zapomnę, jak to zrozumiałem. Od tego czasu wszystko jest tak dobrze. Pomyślę, że wszystko jest nieskończone, i wszystko jest takie, jak ma być. Tylko to jedno; czemu On jest właśnie tatusiem, a nie kto inny.<br>&lt;page nr=104&gt;<br> LADY<br>Może wolisz, żeby pan Korbowski był twoim tatusiem, mój filozofku