odgłosów cywilizacji i natury można przytoczyć więcej: ciche szemrzenie strumyka oddane jest girlandowymi gamkami skrzypiec (w "Byliśmy razem"), wicher i burza - wściekłymi pasażami i tremolami fortepianu i skrzypiec (w Burzy) itp. <br>Znacznie ciekawsze są sposoby odmalowywania muzyką przedmiotów lub zjawisk pozadźwiękowych, niemych, bezgłośnych. W tekście pieśni końcowej znalazła się eksklamacja: "O, ile muzyki u Boga, jakież dźwięki na ziemi!" W tym wykrzyknieniu została zawarta opozycja muzyki niesłyszalnej i słyszalnej, muzyki boskiej i ludzkiej, doskonałej i niedoskonałej, także opozycja dwóch "przestrzeni", dwóch toposów: nieba i ziemi, przeciwstawienie sacrum i profanum, muzyki kosmicznej, którą rozbrzmiewa kosmos (musica mundana), i muzyki ludzkiej, którą powinien być