wojna światowa przerwała obiecujący rozwój badań polarnych i glacjologicznych, a w powojennej sytuacji politycznej prowadzenie prac naukowych poza krajem było bardzo trudne. Na szczęście wykorzystano okres III Międzynarodowego Roku Geofizycznego (MRG) do zbudowania Polskiej Stacji Polarnej na Spitsbergenie. Na Antarktydzie przejęto w 1959 r. radziecką stację „Oazis” w Oazie Bungera, nadając jej imię A.B. Dobrowolskiego. Umożliwiło to wznowienie badań glacjologicznych. Spitsbergeński program glacjologiczny przygotowany przez A. Kosibę był jednym z poważniejszych elementów polskiego udziału w MRG. Podjęto badania ilościowe w odniesieniu do bilansu energetycznego lodowców, ich ruchu oraz zmian rozprzestrzenienia (Kosiba, 1960; Baranowski, 1977). Niestety wyniki dobrze przemyślanego