pontyfikatu. Załzawione oczy, niekontrolowane grymasy, jakby chytre uśmieszki figlarnego staruszka, którego myśl ucieka gdzieś prowadzona przypadkowymi skojarzeniami... Co za koszmar!<br>W drzwiach pojawia się Kasia.<br>- Jest telefon na komórkę.<br>- Nie, nie teraz! - krzyczę prawie i macham ręką, żeby zostawiła mnie w spokoju.<br>Wracam do kasety. Papież z trudem kleci zdanie. Oblewa mnie fala gorąca. Realizator trzyma bliski kadr. Zero litości.<br>A może jest wręcz przeciwnie? Może mojemu włoskiemu koledze po fachu chodzi właśnie o wydobycie efektu cierpienia? Żeby ta Droga krzyżowa była prawdziwą Via Crucis. Będą patrzeć na tego, którego przebodli. No to patrzcie: macie swojego el Papa el Papa ra