na całym świecie.<br>Dziś najlepiej smakuje tu białe Prosecco, także w wersji musującej, a najbardziej imponują eksperymenty z nowymi gatunkami winorośli i kombajnowym winobraniem, sposobem wciąż ryzykownym, polegającym na otrząsaniu owoców z krzewu lubiącego spokój. I do dziś zamek San Martino pozostaje siedzibą biskupa, który pod opieką sióstr zakonu Świętego Oblicza i kurii u stóp wzgórza rządzi diecezją w sposób etyczny i estetyczny. Pozwala podawać gościom zamku młode lokalne wina, i sam jest przystojnym, młodym jeszcze mężczyzną, którego elegancja budzi zachwyt sióstr i szacunek władz świeckich. Zamek jest duży, za duży dla biskupa, więc w części usługowej, funkcjonalnie przebudowanej, służy także