pacjentów musiał umówić się na herbatę i odbyć co najmniej godzinną rozmowę. Nie nawijać o sobie, ale nawiązać kontakt, słuchać. Zadanie właściwie dziennikarskie, nie mógł tylko zadawać pytań. Musiał też dać coś z siebie. Dzięki temu ćwiczeniu rzeczywiście lepiej poznał ludzi, z którymi żył. Poczuł się z nimi bardziej związany. Ocena z wykonania tego zadania wypadła dla niego bardzo pomyślnie. Nikt jakoś nie wziął pod uwagę, że jego praca wcześniej polegała na takich właśnie rozmowach. Następnego dnia nie pamiętał już tak dokładnie, czego dotyczyły.<br>Mimo tego pod koniec rocznego pobytu w Głoskowie czuł z całą Społecznością, z miejscem bardzo szczególną więź