po stoku wzgórza.<br>Z gęstej mgły dobiegły mnie okrzyki chłopców, pisk Kasi, wołanie doktora. Słyszałem naszczekiwania Sebastiana.<br>Przede mną na ziemi leżała otwarta puszka z pamiętnikiem Haubitza. "Zachowują się bardzo nieostrożnie - pomyślałem. - Z tej puszki nie wolno spuszczać oka".<br>Zamknąłem puszkę i znowu starannie okleiłem ją plastrem... Pierwsza wróciła Hilda.<br>- Och, Boże, pozostawiłam pamiętnik! - zawołała. Odetchnęła z ulgą, gdy wręczyłem jej zamkniętą puszkę. - A te dwa typy zniknęły nam w lesie. Jest taka mgła, że własnego nosa nie widać.<br>- Niech się pani z tą puszką nie rozstaje. Obawiam się, że czeka nas jeszcze wiele kłopotów - ostrzegłem Hildę.<br>Z nieudanej pogoni powróciła